Opis
„DON PASQUALE... DLA KAŻDEGO!
Takie niestrawne konfetti – podaje nam Donizetti, że biednego Don Pasuala – lepiej zabrać do szpitala.
Ten złośliwy wierszyk zamieszczony w prasie po premierze w Dreźnie w 1844 roku nie był w stanie zaszkodzić wyśmienitej operze Gaetana Donizettiego Don Pasquale – przy pełnej aprobacie i zachwycie publiczności – …
Takie niestrawne konfetti – podaje nam Donizetti, że biednego Don Pasuala – lepiej zabrać do szpitala.
Ten złośliwy wierszyk zamieszczony w prasie po premierze w Dreźnie w 1844 roku nie był w stanie zaszkodzić wyśmienitej operze Gaetana Donizettiego Don Pasquale – przy pełnej aprobacie i zachwycie publiczności – …
„DON PASQUALE... DLA KAŻDEGO!
Takie niestrawne konfetti – podaje nam Donizetti, że biednego Don Pasuala – lepiej zabrać do szpitala.
Ten złośliwy wierszyk zamieszczony w prasie po premierze w Dreźnie w 1844 roku nie był w stanie zaszkodzić wyśmienitej operze Gaetana Donizettiego Don Pasquale – przy pełnej aprobacie i zachwycie publiczności – w triumfalnym marszu przez największe sceny operowe świata. A takie gwiazdy jak Enrico Caruso, Marcelina Sembrich-Kochański czy Arturo Toscanini za punkt honoru stawiały sobie sprawdzenie się w tej wokalno-muzycznej „zabawie”, w której aktorstwo nie mogło już polegać wyłącznie na dramatycznych gestach, histerycznych lamentach czy mniej lub bardziej uzasadnionych „obłędach”.
Dla pięciorga głównych bohaterów kompozytor stworzył pełne blasku, muzycznych i wokalnych perełek dzieło, w którym akcja sceniczna i relacje między postaciami są tak samo zabawne i błyskotliwe, co każda nuta w mistrzowskiej partyturze Donizettiego. Nie ma tu czasu na nudę i odpoczynek od uśmiechu; są – gra pozorów, subtelny dowcip i sytuacyjny komizm.
Tym razem tę muzyczną perełkę postanowili przygotować: niekwestionowany Mistrz batuty Maestro Tadeusz Kozłowski, jeden z najlepszych współczesnych reżyserów Michał Znaniecki i świetny włoski scenograf Luigi Scoglio. Jeśli do tego dołożymy świetnych solistów, chór i orkiestrę Teatru Wielkiego w Łodzi - to mamy dzieło perfekcyjnie przygotowane, które koniecznie trzeba zobaczyć.
Takie niestrawne konfetti – podaje nam Donizetti, że biednego Don Pasuala – lepiej zabrać do szpitala.
Ten złośliwy wierszyk zamieszczony w prasie po premierze w Dreźnie w 1844 roku nie był w stanie zaszkodzić wyśmienitej operze Gaetana Donizettiego Don Pasquale – przy pełnej aprobacie i zachwycie publiczności – w triumfalnym marszu przez największe sceny operowe świata. A takie gwiazdy jak Enrico Caruso, Marcelina Sembrich-Kochański czy Arturo Toscanini za punkt honoru stawiały sobie sprawdzenie się w tej wokalno-muzycznej „zabawie”, w której aktorstwo nie mogło już polegać wyłącznie na dramatycznych gestach, histerycznych lamentach czy mniej lub bardziej uzasadnionych „obłędach”.
Dla pięciorga głównych bohaterów kompozytor stworzył pełne blasku, muzycznych i wokalnych perełek dzieło, w którym akcja sceniczna i relacje między postaciami są tak samo zabawne i błyskotliwe, co każda nuta w mistrzowskiej partyturze Donizettiego. Nie ma tu czasu na nudę i odpoczynek od uśmiechu; są – gra pozorów, subtelny dowcip i sytuacyjny komizm.
Tym razem tę muzyczną perełkę postanowili przygotować: niekwestionowany Mistrz batuty Maestro Tadeusz Kozłowski, jeden z najlepszych współczesnych reżyserów Michał Znaniecki i świetny włoski scenograf Luigi Scoglio. Jeśli do tego dołożymy świetnych solistów, chór i orkiestrę Teatru Wielkiego w Łodzi - to mamy dzieło perfekcyjnie przygotowane, które koniecznie trzeba zobaczyć.
