Program
Witold Lutosławski
„Wariacje na temat Paganiniego” na dwa fortepiany
„Preludia taneczne” na klarnet i fortepian
„Epitafium” na obój i fortepian
„Grave” Metamorfozy na wiolonczelę i fortepian
„Subito” na skrzypce i fortepian
„Chantefleur et chantefable” (opracowanie na głos i fortepian Eugeniusz Knapik)

Wykonawcy
Ewa Biegas – sopran
Rafał Zambrzycki – skrzypce
Karolina Waloszczyk – wiolonczela
Karolina Stalmachowska – obój
Bartosz Pacan – klarnet
Piotr Kopiński – fortepian
Agnieszka Kopińska – fortepian

Muzyka Witolda Lutosławskiego była przeciwieństwem przesady i rozgadania. Kompozytor kondensował to, co chciał powiedzieć, latami szlifował własne koncepcje formy uwzględniające możliwości percepcyjne słuchacza. Bywał też mistrzem miniatury – bo jak inaczej nazwać, jeśli nie mistrzostwem, efektowną brawurę Wariacji na temat Paganiniego (1941), granych podczas okupacji w warszawskiej kawiarni „Aria”? Preludia taneczne (1954) to utworki pedagogiczne, a jednak słucha się ich z zainteresowaniem w wykonaniach profesjonalistów. W Epitafium (1980) i Grave (1981) opłakiwał zmarłych przyjaciół, każdemu z utworów nadając indywidualny kształt. Krótkie pieśni Chantefleurs et chantefables (1990) odbijały dowcipnie treść surrealistycznych wierszyków dla dzieci, zapewniając kapitalną zabawę dorosłym.
Subito (1992) z efektowną figurą przypominającą uderzenie pioruna to ostatni utwór Lutosławskiego. Efektowny i zwarty – pokazujący, że kompozytor do końca nie zagubił dyscypliny swojego legendarnego warsztatu.
Adam Suprynowicz