Sięgając do XIX-wiecznej noweli Prospera Mériméego i jej operowej adaptacji autorstwa Georgesa Bizeta, Anna Obszańska i Błażej Biegasiewicz eksplorują koncepcję kultury gwałtu i badają granice między seksualnością a seksualizacją, redukującą egzystencję człowieka – niezależnie od płci – do kategorii ciała-obiektu. Ciała niedoskonałego i wymagającego poprawek. Ciała prowokującego, kuszącego i obrzydliwego. Ciała, które należy poskromić.

Ciało – jego fizyczność i biologiczność, jest najważniejszym narzędziem budowania przekazu i świata przedstawionego. Kreacje aktorskie i obecność sceniczna mają swój początek w fizycznym działaniu i cielesności, a ruch i choreografia stanowią główny element spektaklu.

Czy to mężczyźni – osaczając Carmen – sprowadzają jej podmiotowość do rozerotyzowanego ciała, czy może ona sama, bezustannie obdarzana pożądliwymi spojrzeniami, redukuje mężczyzn do kategorii owładniętych popędem seksualnym dzikich samców? Ciało i spojrzenie stają się areną corridy – polem walki o własną tożsamość, a doświadczane na co dzień gesty uprzedmiotawiające i dehumanizujące kobiety i mężczyzn podważają ich autonomiczność i wolność.

Reżyseria: Anna Obszańska
Dramaturgia: Błażej Biegasiewicz
Scenografia: Anna Obszańska i Błażej Biegasiewicz
Kostiumy: Mateusz Jagodziński
Muzyka: Rafał Ryterski
Inspicjentka: Hanna Molenda
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Występują:
Barbara Dembińska, Łukasz Gosławski, Antoni Włosowicz (student PWSFTviT | debiut), Marek Bula (gościnnie), Katarzyna Janek (gościnnie), Magdalena Malik (gościnnie)

Spektakl powstał w koprodukcji z Teatrem Nowym im. Kazimierza Dejmka w Łodzi.