SOMNIUM na kwartet wokalny, grupę performerów, elektronikę i przestrzeń W świecie późnego kapitalizmu sen jest stanem bezużytecznym, znacznie ograniczającym możliwości czasu produkcji, obiegu i konsumpcji dóbr (Johnathan Crary). Ideałem codziennego funkcjonowania jest nieprzerwana aktywność i dyspozycyjność. Potrzeba wypoczynku i regeneracji sił jest systematycznie naruszana od czasów rewolucji przemysłowej. Jonathan Crary definiuje sen jako „radykalną przerwę w kradzieży naszego czasu dokonywanej przez kapitalizm”. Inwazyjność systemu nie ogranicza się wyłącznie do redukcji czasu wypoczynku, ale również do tego w jaki sposób oraz co śnimy. Według Bernarda Lahire’a sny są kształtowane przez społecznie ukonstytuowane schematy lub dyspozycje śniącej i śniącego oraz przez elementy ich sytuacji egzystencjalnej. Symbolizacje i kondensacje jakich dokonuje nasza podświadomość nie dotyczą tylko intymności, ale także naszego miejsca w hierarchii społecznej. Przestrzeń „marzeń sennych”, pozornie przez kapitalizm nienaruszalna, staję się kolejnym obszarem jego wpływu — ingerując w sferę treści śnienia oraz zaburzając percepcję audiosfery osoby śniącej. Wszechobecność dźwięków będących przypisana do konkretnego zawodu czy roli społecznej jest tym elementem naruszającym nasz sen, przed którym nie możemy się uchronić. Codzienna bezustanność i przesilenie sfery dźwiękowej w pracy (brak możliwości jej wyłączenia) przenika do marzeń sennych, zaburzając wynikający z rytmu dobowego i społecznej umowy podział na aktywność i wypoczynek.
OBSADA I REALIZATORZY:
reżyseria i muzyka: Sebastian Dembski
kierownictwo muzyczne: Maciej Straburzyński
scenografia i kostiumy: Alicja Trzcińska
reżyseria świateł: Marcin Chlanda oraz uczestniczki i uczestnicy
warsztatów oświetlenia scenicznego

występują:
soprany: Aleksandra Koczurko-Porzycka, Żanna Rudaja
tenor: Grzegorz Kujawa
bas: Maciej Straburzyński
oraz uczestniczki i uczestnicy warsztatów muzyczno-performerskich