W oparach opery

Rytuał, misterium, opowieść, narracja, dźwięk w przestrzeni, przestrzeń dźwięku, obszar brzmienia, strefa multimediów, a może najprościej - scena? Tegoroczna Warszawska Jesień skieruje nasz wzrok, słuch i uwagę ku dosłownie i symbolicznie rozumianemu obszarowi „sceny” – za punkt wyjścia obrała „operę”. Ten „punkt wyjścia”, kojarzący się odbiorcy z pewną specyficzną przestrzenią teatralną i wieloaktowym dziełem, powiedzie nas przez meandry tradycji i współczesności ku całej obfitości form multimedialnych, parateatralnych i parascenicznych, począwszy od miniopery, poprzez teatr instrumentalny, monodramy obiektofonów aż po najbardziej skomplikowane i nowatorskie, zarówno w treści jak i w formie, dzieła multimedialne.

Zbuntowana opera

Głosuje syntezator mowy, głosują piszczałki, co udają ludzkie głosy, głosuje DJ z komputera, odprawujący z głosem wszelkie swawole. A gramofon z roztrąbem od puzonu, z tłumikami i suwakiem prędkości, na gramofonową płytę z głosami i samplami brzmień? A głośniki, a programy do generowania tekstu i dźwięków pozawerbalnych? Wszystko głosuje i brzmi. W tej operze nie pojawia się żaden śpiewak ni śpiewaczka, chociaż głosów ci u niej dostatek. A bohater przedstawienia, buntownik haktywista Aaron Swartz, występuje jako rozproszone wspomnienie.

Program:

Kolektyw Aaron S:
Sławomir Wojciechowski, kompozycja
Paweł Krzaczkowski, libretto
Krzysztof Cybulski, konstrukcja instrumentów, software
Norman Leto, wideo
LUX:NM Contemporary Music Ensemble (Berlin)

Kolektyw Aaron S Aaron S ** (opera multimedialna, zamówienie Warszawskiej Jesieni)

** prawykonanie

www.warszawska-jesien.art.pl