Opis
Do najbardziej znanych kompozycji Georga Gershwina zalicza się Błękitna rapsodia, Koncert fortepianowy F-dur i Amerykanin w Paryżu. Zdecydowanie rzadziej można natomiast usłyszeć Uwerturę kubańską, która rozpocznie ten koncert. Jest to barwny i błyskotliwie orkiestrowany utwór, powstały w 1932 roku w rezultacie dwutygodniowego pobytu amerykańskiego kompozytora w Hawanie. Gershwin wykorzystał w nim tematy zasłyszane na Kubie, a także rytmy i instrumenty, z którymi się wówczas zapoznał. Następnie zabrzmi należący do najpopularniejszych kompozycji Henryka Wieniawskiego II Koncert skrzypcowy d-moll. Po raz pierwszy zabrzmiał w 1862 roku w Sankt Petersburgu. Jest to dzieło nastrojowe i jednocześnie obrazujące w pełni talent melodyczny twórcy. Po pełnej niepokoju części pierwszej następuje melancholijna część wolna, po niej zaś – żywy i temperamentny finał, w którym Wieniawski sięgnął po modne w epoce romantyzmu wątki cygańskie.
Po przerwie artyści wykonają suitę Szkice miejskie. Jej autor, Henryk Wars, był polskim kompozytorem, pianistą i dyrygentem pochodzenia żydowskiego. Przed II wojną światową tworzył głównie popularne piosenki i muzykę filmową. Potem osiadł w Los Angeles w Stanach Zjednoczonych i nawiązał współpracę z hollywoodzkimi wytwórniami filmowymi. Nie przestał jednakże pisać muzyki przeznaczonej do wykonań koncertowych. Przykładem takiego dzieła jest złożona z trzech ogniw barwna suita Szkice miejskie, napisana na początku lat pięćdziesiątych.
Koncert zwieńczy Bolero Maurice’a Ravela. Jest to najbardziej znana kompozycja autora. Można w niej odnaleźć odwołania do jego baskijskiego pochodzenia – jest to bowiem stylizacja hiszpańskiego tańca. Podobno w trakcie premiery jedna ze słuchaczek stwierdziła, że pisząc takie dzieło, kompozytor musiał postradać zmysły, co Ravel rzekomo skwitował jednym słowem: „zrozumiała”. Nie mamy dowodów, że rzeczywiście tak było. Nawet jeśli tak się stało, to powodem na pewno nie był poziom skomplikowania utworu, ponieważ Bolero jest bardzo proste. Rytm akompaniamentu nie zmienia się wcale, natomiast sama melodia grana jest po prostu przez inne instrumenty i różne ich połączenia – coraz głośniej, aż do potężnej kulminacji z udziałem całej orkiestry.
Program:
G. Gershwin Uwertura kubańska
H. Wieniawski II Koncert skrzypcowy d-moll op. 22
***
H. Wars Szkice miejskie – suita orkiestrowa
M. Ravel Bolero
Wykonawcy:
Michał Klauza – dyrygent
Hina Maeda – skrzypce
Uczestnicy Akademii Orkiestrowej NFM
Uczestnicy Akademii Orkiestrowej Staatskapelle Berlin
Instrumentaliści NFM