Nie wiem. Ostatnio mało sypiam. Może to to. Miesza mi się to co się działo w śnie z rzeczywistością. Mam wrażenie, że śnię na jawie czasami. A kiedy myślę, że nie śpię śnię. Gubię się już. Rozumiesz to? Bo ja na przykład nie. Jakbym była zamknięta w małej pędzącej puszce która robi kółka wokół siebie. Mam wrażenie, że świruję. Absolutnie absurdalny jest ten stan. Mam dosyć tego jak bardzo pragnę aby niektóre sny się ziściły. Czuje jakby były bajką, którą okazuje się, że czytam na dobranoc innej osobie. Jednak po przebudzeniu. Okazuję się, że to był koszmar. I nigdy się nie spełni. Może to lepsze przynajmniej nie żyje iluzją. Czasami jednak jedyne o czym marzysz to usłyszenie skruchy od kogoś. Czegoś co pokazuje chociaż na sekundę, że jest komuś przykro. Mam wrażenie, że oczekuje tylko tego. Skruchy.

Scenariusz i reżyseria: Ara Aleksandra Błaszkowska
reżyseria świateł: Julia Przyjemska
Choreografia: Natalia Jaeschke
Obsada: Natalia Zawrot, Katarzyna Kędziora, Jagna Krencisz, Daria Piechocka, Kinga Piasecka, Konrad Goździor, Michał Przybył
czas trwania: 50 min

UWAGA: spektakl porusza tematykę ciężkich problemów psychicznych oraz aktów przemocy