LECH JANERKA

W polskiej muzyce rockowej pojawił się pod koniec lat 70.
Wraz z żoną, Bożeną Janerką, występował wtedy na festiwalach piosenki studenckiej. W 1979 założył zespół Klaus Mitffoch.
W składzie z Janerką zespół nagrał jedną płytę („Klaus Mitffoch”), która przez wielu uznana została za jedną z najistotniejszych w historii polskiej muzyki rockowej.
Ekspresją album dorównywał ekspresji zespołów punk rockowych, charakteryzował się jednak znacznie bardziej rozbudowaną warstwą melodyczną i harmoniczną.
Teksty odnosiły się do rzeczywistości PRL lat 80., wiele z nich stanowiła zawoalowana krytyka panującego reżimu, a także wezwanie do walki.
W 1986 roku, po odejściu z zespołu, Janerka wydał „Historię podwodną” – płytę sygnowaną już swoim imieniem i nazwiskiem.
Album ten, o znacznie spokojniejszym (muzycznie i tekstowo) charakterze, oceniony został zarówno przez krytyków jak i słuchaczy bardzo wysoko.
Innowacją było zastąpienie gitary przetwarzaną elektronicznie wiolonczelą, na której grała i do dzisiaj gra Bożena Janerka.
Niemal wszystkie zawarte na „Historii podwodnej” utwory znalazły się na krajowych listach przebojów (np. Konstytucje, Niewole, Ta zabawa nie jest dla dziewczynek).
W następnych latach Janerka wydawał kolejne albumy m.in. „Piosenki”, „Bez prądu” czy „Dobranoc”.
Uchodzi za twórcę niezależnego, oryginalnego, pozostającego niejako na uboczu sceny muzycznej.
Lech Janerka często zmieniał charakter muzyczny swoich utworów (np. album „Bruhaha” pełen był ostrych gitarowych riffów Wojciecha Seweryna, a „Ur” ze swoimi poszukiwaniami nowego brzmienia był z kolei daleki od estetyki rocka).
W 2002 ukazała się płyta „Fiu fiu…”, co owocowało Fryderykami w kategoriach: płyta alternatywna i autor roku.
W 2005 muzyk wydał płytę „Plagiaty”, zawierającą kompozycje, które Janerka grał w czasach młodzieńczych, natomiast teksty zostały napisane współcześnie.
Krążek spotkał się z uznaniem zarówno publiczności, jak i krytyków.
W tym samym roku Janerka otrzymał za niego nagrodę Superjedynka w kategorii „płyta alternatywna”. Piosenki Rower i Ramydada dotarły do czołowych miejsc polskich list przebojów, a teledysk do Roweru zdobył grand prix na festiwalu polskich wideoklipów Yach Film.
Za ten utwór Janerka otrzymał Fryderyka w kategorii „piosenka roku”. Oprócz tego został uhonorowany Fryderykami w kategoriach: płyta alternatywna i kompozytor roku.

SKŁAD ZESPOŁU:
-Bożena Janerka – cello
-Lech Janerka – bas, głos
-Bartosz Straburzyński – gitara, głos
-Michał Mioduszewski – perkusja
-Łukasz Nowacki – reżyseria dźwięku

PRZECHERY

To partyzancka formacja działająca w białostockim półświatku muzycznym.
Za swój cel obrali autorski muzyczny łomot i zdziesionowanie serc i umysłów słuchających.
Co prawda nie grają jazzu, ale kwaśne przeloty Coltrana z Interstellar Space nie są im obce!
Wszędzie gdzie się pokazują sprawiają, że ludziom wybuchają szyje i wyłamują się kręgosłupy.
Za nimi kilka koncertów m. in. w Stodole (tej w Dudkach) oraz finał przeglądu kapel "Rockowania", w którym to bezapelacyjnie wymietli pod dywan muzyczną degrengoladę.
Regulamin nie pozwalał wprawdzie na przyznanie wszystkich nagród jednej kapeli, dlatego zadowolili się „uśmiechem kierownika odciśniętym w betonie” a fanty przekazali pozostałym muzykom.
Wysłali swoje demo na festiwal w Jarocinie i Jury wyłowiło ich z ponad setki kapel.
Lecieli w „Nowym Świecie” „Radio Białystok” i „Akaderze”. Donald Trump zaprosił nas do białego domu, gdzie nauczyliśmy go grać „Whisky moja żono” na grzebieniu.
Nasza Stawka to Co Łaska + Vat, więc jest spora szansa, że spotkamy się w najbardziej garażowej knajpie w twoim mieście.