Duch tragicznej, niespełnionej miłości i niemożność wyrażenia siebie w warunkach konserwatywnego społeczeństwa są szczególnie obecne w „Krwawych godach”. Adaptacja Małgorzaty Maciejewskiej łączy tekst dramatu Lorki z fantazją o jego ostatnich dniach, które poeta spędził w ukryciu u swojego przyjaciela z młodości i – być może – kochanka. Naczelnym tematem są tutaj miłość i pożądanie, które nie poddają się racjonalnej ocenie i kontroli. Są żywiołem, siłą destrukcyjną i rewolucyjną, wymykającą się normom i nie uznającą żadnej zwierzchniej władzy. Miłość jest dla bohaterów Lorki przekleństwem i wyrokiem śmierci, a jednocześnie to ona nadaje sens i wartość ich egzystencji. Tylko miłość może przekroczyć społeczne i polityczne granice, zdaje się mówić poeta. I – paradoksalnie – tylko kochankowie przeżyją.