16 i 17 maja 2024
Aterballetto | Włochy
YELED, SECUS
YELED

choreografia i muzyka: Eyal Dadon
kostiumy: Bregje van Balen
scenografia i oświetlenie: Fabiana Piccioli

YELED w języku hebrajskim oznacza „dziecko”.

Czy my dorośli możemy się zmienić?
Czy możemy znów być dziećmi? Czy możemy zdjąć z naszych oczu pryzmat dorosłości?
Czy możemy odpuścić złe zwyczaje?
Możemy być lepsi.

Podczas procesu tworzenia rozmawialiśmy o momencie naszego dorosłego życia, w którym zapomnieliśmy już jak to jest być dzieckiem, być naturalnie prawdziwym i mieć możliwość posiadania niczym nieskażonego spojrzenia.
W którym momencie utraciliśmy swoją niewinność i dlaczego tak się stało? Być może z powodu zwykłego zdania, które usłyszeliśmy lub zobaczyliśmy coś, co ją zabrało, a może przez zły sen…
Kluczowym elementem procesu tworzenia jest to, czego faktycznie nauczyliśmy się jako dzieci i jak to nas ukształtowało jako ludzi dorosłych.
Produkcja Fondazione Nazionale della Danza / Aterballetto
Koporodukcja Fondazione I Teatri di Reggio Emilia przy wsparciu Wydziału Kultury Ambasady Izraela we Włoszech

Yeled, FND-Aterballetto, copyright Claudio Montanari
SECUS

choreografia: Ohad Naharin
muzyka: Chari Chari, Kid 606 + Rayon (mix: Stefan Ferry), AGF, Chronomad (Wahed), Fennesz, Kaho Naa Pyar Hai, Seefeel, The Beach Boys
reżyseria i montaż dźwięku: Ohad Fishof
kostiumy: Rakefet Levy
oświetlenie: Avi Yona Bueno (Bambi)
asystenci choreografa: Rachael Osborne, Ian Robinson

Pierwotnie stworzone dla Batsheva Dance Company (do Three, 2005)

Secus jest dziełem Ohada Naharina, które eksponuje muzyczny kolaż sięgający od niekonwencjonalnego stylu elektronicznego AGF przez urzekające indyjskie melodie z Kaho Naa Pyar Hai aż po dźwięczne harmonie the Beach Boys. To ryzykownie eklektyczne połączenie jest odpowiednim tłem dla zuchwało ekscentrycznej choreografii.
Niedowierzającym wzrokiem obserwujemy katalog następujących po sobie gonitw, solo, zdawkowych, jasnych gestów, przerywanych duetów, nagłych, precyzyjnych kopnięć, falująco unoszących się bioder, torsów wijących się we wszystkie strony niczym guma, które wyrażają czyste emocje i uczucia bez popadania w sentymentalność. Radość, słabość, obawa, niewinność, zakłopotanie, złość splatają się w harmoniczną i zarazem dynamiczną kanwę oscylującą pomiędzy delikatnością a wyolbrzymieniem.